Սեռի տնտեսություն. սարսափելի ճշմարտություն. Մաս 2

Առաջին մասը ընթերցեք այստեղ

Ամուսնության մեջ կնոջ մարմնի և աշխատանքի .//վերարտադրողական, սեռական և տնային// նկատմամբ տղամարդու ունեցած իրավունքը օրինականացվում է   պետության և եկեղեցու կողմից: 

Ամուսնության մեջ տղամարդը ստանում է կնոջ մարմնի  նկատմամբ օրինական և էքսկլյուզիվ սեռական հասանելիություն, քանի որ կինն այժմ իր «օրինական կինն» է: «Նրա կինը»   օրինակ է բոլոր կանանց համար և դրա համար գոյություն ունի լուրջ պատճառ. աշխարհում, որտեղ կանայք սեռի էկոնոմիկաի շրջանակներում զրկված են ընտրության իրավունքից, «նրա կինը» կնքել է բոլոր հնարավոր տարբերակներից ամենահաջող գործարքը: 

Նա ծախել է իրեն//կամ ինչպես դեռևս ընդունված է շատ եկրներում, վաճառվել է// միայն մեկ տղամարդու , ոչ միայն ֆինանսական  ապահովվածության համար/որը կարող է լինել և կարող է չլինել//, այլ նաև պաշտպանության: Այդ տղամարդը նրան պաշտպանելու է բռնաբարության , գայղթակղության,  մեկ այլ տղամարդու կողմից ստիպողաբար պոռնկություն անելու , ինչպես նաև ` տղամարդ-գիշատիչների աշխարհում կին-զոհ լինելու վտանգից: 

Որպես կանոն, այդ պաշտպանությունը մեծ արժեք չունի, քանի որ սեռական և տնային բռնությունը ամուսնության մեջ, սովորական երևույթներ են:

 Ամուսնության մեջ կինը տղամարդուն ապահովում է  ոչ միայն սեքսով, այլ նաև հավաքում ու մարքում է նրա տունը: Նա կատարոմ է  տնային գործերը անկախ այն հանգամանքից դրսում աշխատանք ունի թե` ոչ: 

Նա այդ աշխատանքն  անում է  անկախ այն հանագամանքից, ապրում է  կապիտալիստական, թե սոցիալիստական երկրում: Կինը տնային գործերն անում է որովհետև նա կին է, իսկ տնային գործերը որակավորվում են որպես «կանացի»: Պատահական չէ, որ դա նաև ամենացածր մասնագիտացված, մեկուսացնող, միատեսակ ու աննշան աշխատանքն է բոլոր հնարավորներից:

 //Եթե տղամարդը հարուստ է, նրա կինը տունը չի հավաքում: Դրա փոխարեն նա վերածվում է  զարդի և օգտագործվում որպես կարողությունը ցույց տալու  միջոց :  //

 Սոցիալիզմի ժամանակակից թեորիայի համաձայն, կնոջը որպես չվարձատվող տնային աշխատող պահելը կապիտալիզմի պայմաններում կնոջ ճնշված դիրքի մասին վկայող գիծն է: Երբ կապիտալիստական համակարգում կինը տնից դուրս կատարում է վարձատրվող աշխատանք, սոցիալիստների կարծիքով նա ենթարկվում է  կրկնակի  շահագործման: 

Առաջին հերթին կապիտալիստների կողմից, որպես աշխատակցուհի և երկրորդ հերթին`տանը` որպես չվարձատվող ծառայող: Սոցիալիստական անալիզի համաձայն, կանանց տանը շահագործում է «կապիտալիստական համակարգը» և ոչ թե տղամարդիկ, ում ձեռբնտու է կնոջ չվարձատվող տնային աշխատանքը:

 Անձամբ Մարքսն էր ընդունում, որ կապիտալիզմում կինն ի տարբերություն տղամարդու, ենթարկվում է ամենադաժան շահագործման, կրելով տնային ծառայի պարտականություններ: Այդ իսկ պատճառով, նա հանդես էր գալիս որպես  աշխատանքի օրենսդրական պաշտպանման կողմնակից, որը կանանց կպաշտպանի արտադրական շահագործումից, որպեսզի նրանք կարողանան ավելի լավ կատարել տնային գործերը: 

Նման սոցիալիստական հարգալիրության արդյունքը եղավ այն, որ կանայք կորցրեցին մրցակցության իրավունքը տղամարդկանց հետ հավասար  աշխատանքային պայմաններ ունենալու համար, կամ դադարեցին համեմատվել տղամարդկանց հետ` գումար վաստակելու հանրավորություններում: Այսպիսով, կանանց տրվեց չվարձատվող տնային ծառայողի դերը, իսկ տղամարդիկ ապահովվեցին վերարտադրողական  և սեռական   ծառայությունների մեծ պաշարով:

 «Կանանց հարցի» նմանատիպ «լուծումը», որը ծառայում է  միայն տղամարդկանց կողմից կանանց նկատմամբ ունեցած դիրքի պահպանմանը, տիպիկ է սոցիալիստական թեորիային և պրակտիկային: 

Ռուսաստանում,  Չեխոսլովակիայում և Չինաստանում, տնային գործը  կնոջ աշախատանք է և կանանց նախկինի նման շահագործում են որպես տնային ծառայողներ: Այս գաղափարախոսությունը, որն արադարացնում է պատմությունից եկող կանանց ճնշվածությունը, ընդունվում է  որպես ակնառու իրականություն և' սոցիալիստական և' կապիտալիստական երկրներում: 

Կանանց առաջին հերթին սահմանում են, որպես մարդկանց դաս, որոնք զբաղված են վերարտադրությամբ և այսպիսով, «ընտանիքում աշխատանքի բնական բաժանումը» ընդունվում է  որպես աքսիոմա: Ահա թե ինչու «Տղամարդն ավելի շատ է նվիրվում աշխատանքին, հասարակական գործունեությանը, մասնագիտական հմտությունների զարգացմանը: Միևնույն ժամանակ, կինը կենտրոնանոմ է երեխաների դաստիարակության  և տնային տնտեսության վրա»։ 

Համոզմունքը, որ կապիտալիզմը և ոչ թե համակարգված տղամարդկային իշախանությունն է համարվում կանանց տանջանքերի աղբյուրը,  եթե նույնիսկ այդ տանջնանքերը սահմանվում են շատ նեղ շրջանակով,   ինչպես շահագործվող տնային աշխատանքը, առանց հիշատակելու կոպիտ սեռական բռնությունը,  չի հաստատվում պատմության կողմից:

 Այսպիսով, կինն ամենուրեք գտնվում է  տղամարդու գերության մեջ: Նրան մերժում են ինքնահաստատման մեջ, որպեսի հնարավոր լինի կառավարել նրա վերարտադրողական ֆունկիցան, սեքսով զբաղվել նրա հետ երբ ցանկություն լինի և ունենալ մաքուր տուն: Եվ ամենուրեք, երբ կինը թողում է  տունը դրսում աշխատելու համար, հատնաբերում է , որ ծառայություն մատուցող աշխատակցի ստատուսը մնում է իր հետ:

Ինչպես կապիտալիստական, այնպես էլ սոցիալիստական եկրներում, կնոջ ցածր դիրքը աշխատաշուկայում սահմանվում է չորս իրար հետ կապի մեջ գտնվող միջոցնեով

1. Միևնույն ախատանքի համար կանանց վարձարում են ավելի քիչ, քան տղամարդկանց
ԱՄՆ-ում վերջին տասը տարիների ըթնացքում տղամարդկանց և կանանց աշխատավարձերի միջև տարբերությունը ավելացել է, չնայած այն հանգամանքին, որ հավասար վարձատրությունը հավասար աշխատանքի դիմաց սահմանված է օրենսդրությամբ:

Ինդուստրալացված կոմունիստական երկրներում, տղամարդկանց և կանանց աշխատավարձերի միջև տարբերությունը շատ մեծ էր մինչև 1970 թվականը: Դա  շատ զարմանալի է, քանի որ օրենքը պահանջում էր հավասար աշխատավարձ հավասար աշխատանքի դիմաց, նախկին ԽՍՀՄ-ում սկսած 1936 թվականից, իսկ արևելյան բլոկի երկրներում`1940-ի վերջերից:

 2. Բարձր ստատուս և բարձ վարձատրություն ունեցող աշխատանքներ ստանալու համար, կանայք կագնում են բազմաթիվ խոչընդոտների առջև
  Չինաստանում իշխանությունը կենտրոնացած է միայն տղամարդկանց ձեռքում: Ադպես էր նաև նախկին ԽՍՀՄ-ում, Ալժիրում, Վենգրիայում: 

3. Ցանկացած բնագավառոմ կանայք աշխատում են ամենացածր  մակարդակում
ԱՄՆ-ում բժիշկները, իրավաբաններն ու պրոֆեսորները տղամարդիկ են: Իսկ եթե նույնիսկ որևէ ոլորտ ներկայացված է մեծ մասամբ կանանց կողմից, ապա այդ դեպքում ամենաբարձր պաշտոնները նորից զբաղեցնում են տղամարդիկ

4.  Երբ որևէ ոլորտում կանայք սկսում են կազմել մեծամասնություն, այդ ոլորտը ֆեմինիզացվում է, այլ կերպ ասած, սկսում է զբաղեցնել ցածր դիրք
Կանանց մեծամասնությունը հնարավորություն ունի գտնել աշխատանք ինչ որ բնագավառում, եթե այնտեղ առկա է ցածր վարձատրություն այն բնագավառների համեմատությամբ , որտեղ տղամարդիկ կարող են գտնել աշխատանք:

  Այսպիսով ստացվում է, որ կանայք հասարակության մեջ իրականացնում են ամենացածր հեղինակություն ունեցող աշխատանքը, իսկ երբ կանայք ինչ որ ոլորտում դառնում են մեծամասնություն, ապայ այն ստանում է  զուտ կանացի աշխատանքի կարգավիճակ:

 Երբ տղամարդիկ լքում են որևէ ոլորտ, նրանք իրենց հետ տանում են նաև դրա հեղինակությունը և հակառակը: 

Հետևաբար, կանանց ենթակայութունը տղամարդկանց մնում է  նույնիսկ այն ժամանակ, երբ կինն աշխատում է  աշխատավարձի դիմաց, անկախ նրանից, թե ինչ աշխատանք է անում:
 Երբ մենք որոշում ենք նայել սեռի էկոնոմիկայի  դառը իրականության աչքերին, մենք կարծես նայում ենք Մեդուզա Գոգոնայի աչքերի մեջ: Մենք այնտեղ տեսնում ենք մեզ, և մեր դիրքը: Իսկ այն սարսափելի է: Նրա այլանդակված դեմքում մենք  տեսնում ենք զայրույթ և հուսահատություն: 

Այնուհետև մենք ինչ որ փրկության հոյսով նայում ենք այլ կողմ` դեպի դեմոկրատների կողմը,  սոցիալիստների, տղամարդ աշխատվորների,   կամ հեղինակավոր հայրերի բազմության ուղղությամբ, ովքեր մեզ խոստանում են ազատություն հնազանդության և հանգիստ` ինքանխաբեության մեջ:

Բայց չի լինի մեզ համար ոչ ազատություն, ոչ հանգիստ, քանի դեռ մենք, կանայք, ազատ չլինենք սահմանելու  մեր անձեռնմխելիությունն ու մեր մարմնի սահմանները, ինչպես նաև այն, թե ինչ անենք դրանց հետ: 

Այսինքն` քանի դեռ մենք չունենանք վերարտադրության ազատություն և վերջ չդրվի սեռական բռնությանը-հանցագործություններին, որ իրականցնում են տղամարդիկ մեր նկատմամբ։

Եթե այս հեղափոխական պահանջները չդառնան մեր առաջնային խնդիրը, ապա մինչև մեր օրերի վերջը մեզ կխաբեն գայղթակղողները կամ կավատները, ովքեր կշարունակեն անել այն, ինչ արել են միշտ` թալանել մեր մարմինները, գողանալ մեր աշխատանքը, թաղել մեզ անանուն գերեզմաններում, որոնց վրա աճել են ատելության դարավոր խոտերը:

Առաջին մասը ընթերցեք այստեղ