Skip to main content

Կին քաղաքական գործիչները կարծրատիպերի ճիրաններում

Հայաստանում քաղաքական-հասարակական ակտիվություն դրսեւորող կանայք մշտապես ուշադրության կենտրոնում են ոչ միայն որպես հանրային անձ, այլեւ որպես տարաբնույթ, այդ թվում սեռական ոտնձգությունների օբյեկտ: Կանանցից շատերը խուսափում են մուտք գործել քաղաքականություն, քանի որ գիտեն, որ հանրությունն ու լրագրողները իրենց մանրադիտակով են զննելու: Սակայն գտնվում են եւ խիզախ կանայք, որոնք մտնելով քաղաքականություն՝ հարվածի տակ են դնում իրենց անձը:

Ասվածի օրինակն է օրերս լրատվական կայքերից մեկի տարածած նյութը՝ Ազգային Ժողովի նախագահ Հովիկ Աբրահամյանի եւ ՀՀԿ խմբակցության պատգամավոր Արփինե Հովհաննիսյանի իբր մտերմության վերաբերյալ: Լրատվամիջոցը իրեն թույլ է տվել անառիթ ներթափանցել քաղաքական գործիչների անձնական կյանք՝ ինչ-որ շեշտարդումներ կատարելով Աբրահամյանի եւ Հովհաննիսյանի վերաբերյալ: 


Բնավ ցանկություն չունենալով հերքելու այն տեղեկատվությունը, որ տվյալ կայքն է տարածել կամ պատասխանելու նյութում արվող ակնարկներին՝ այնուամենայնիվ, չենք կարող չանդրադառնալ այն իրողությանը, որ նման նյութերը հեղինակազրկում են կին քաղաքական գործիչներին՝ հասարակության մեջ ամրացնելով այն կարծրատիպը, թե քաղաքական դաշտում առկա կանայք այս կամ այն տղամարդ պաշտոնյայի կամ հարազատ-բարեկամն են կամ էլ սիրուհին:

Նման կարծրատիպի պատճառով է, որ հասարակության մի ստվար զանգված ընտրություններին առաջադրված կանանց օգտին չի քվեարկում զուտ այն պատճառով, որ թեկնածուն կին է: Չթերագնահատելով Ազգային ժողովում ներկայացված կին կամ տղամարդ պատգամավորներին` պետք է նշել, որ Արփինե Հովհաննիսյանը ամենապատրաստվածներից մեկն է օրենսդրական գործունեության համար:

Նա, ավարտելով ԵՊՀ Իրավաբանական ֆակուլտետի բակալավրը, մագիստատուրան ու ասպիրանտուրան, աշխատանքի է անցել պետական մարմիններում՝ միաժամանակ դասավանդելով համալսարանում: Հովհաննիսյանը որպես մասնագետ գրեթե 10 տարվա աշխատանքային փորձ ունի եւ Հայաստանի լավագույն երիտասարդ իրավաբաններից մեկն է: 

Նման կենսագրություն ունեցող կնոջ համար ավելի քան բնական է մանդատ ունենալ Ազգային Ժողովում, որտեղ նա արդեն մեկ տասնյակ օրենքների նախագծեր է հեղինակել ու համահեղինակել, ԱԺ պետական-իրավական հարցերի մշտական հանձնաժողովի անդամ է, ԵԽԽՎ-ում Հայաստանի պատվիրակության անդամ է: Սակայն տվյալ լրատվամիջոցը, անտեսելով Արփինե Հովհաննիսյանի մասնագիտական հնարավորություններն ու աշխատանքային փորձը, հարկ է համարել անդրադառնալ միայն նրա գեղեցիկ արտաքինին ու Հովիկ Աբրահամյանի հետ մտերմությանը: Սա այն դեպքերից է, երբ կինը դիտվում է զուտ որպես սեռական օբյեկտ, այլ ոչ որպես քաղաքական գործիչ եւ մասնագետ:

Ի դեպ, սա առաջին անգամը չէ, երբ քաղաքական հաշվեհարդարի արդյունքում կին քաղաքական գործիչը անձնական վիրավորանքների է ենթարկվում մամուլի կողմից: 

Բավական է միայն հիշել ԱԺ պատգամավոր Զարուհի Փոստանջյանի օրինակը, ում ակտիվ գործունեությունը ԵԽԽՎ-ում շատերին դուր չէր եկել, եւ արդյունքում թերթերից մեկը մի անբարո կոլաժ հրապարակեց՝ Փոստանջյանի «մասնակցությամբ»:

Պատգամավորը դիմեց դատարան, ներկայումս այդ թերթը չի հրապարակվում: Ի դեպ, Փոստանջյանը եւս իրավաբանական կրթություն ունի եւ տարիներ շարունակ ներկայացնում է Հայաստանը ԵԽԽՎ-ում: Գուցե Արփինե Հովհաննիսյանն էլ հետեւի Փոստանջյանի օրինակին, մանավանդ, որ իր մասնագիտական կարողությունները ավելի քան բավարար են դրա համար:

Անկախ իրադարձությունների հետագա ընթացքից՝ տվյալ լրատվամիջոցը նման հրապարակումով արդեն իսկ նպաստել է կին քաղաքական գործիչների վերաբերյալ հասարակությունում առկա կարծրատիպերի ամրապնդմանը:

Աղբյուր՝ blog.womennet.am 
Հեղինակ՝ Արման Ղարիբյան

Comments

Popular posts from this blog

Հայերեն քֆուրների վերլուծություն. Ինչպե՞ս են օգտագործվում կնատյացության կոնտեքստում

Մի քանի օրինակներ, որոնցով հասարակությունը ողջունում է կանանց նկատմամբ ատելությունը. Ինչպե՞ս պայքարել դրա դեմ Հասարակությունը կանանց չի սիրում և հետևաբար նաև նրանց հեշտոցները։ Շատ վաղ տարիքից մեզ սովորեցնում են, որ հեշտոցները կամ կանանց սեռական օրգանները չգիտես ինչու վատն են և կեղտոտ/խուժան են։ Ինչպես նաև բնականաբար տղամարդկանցը։ Այս գաղափարները սոցիալականացման համար գալիս են համընդհանուր օգտագործվող լեզվամտածողությունից , սեռական բնույթի կարծրատիպերից , սոցիալական նորմերից և օգտագործվող տերմիններից։ Սակայն փաստն այն է , որ հեշտոցները մշակութային ատելության թիրախն են և գլխավոր ատելության օբյեկտը համեմատած տղամարդկանց օրգանների և սեռի հետ, քանի որ տղամարդկանց սեռական օրգանը դիտվում է որպես հարձակվող ավելի շուտ, քան պասիվ և նվաստացուցիչ՝ ինչպես հեշտոցը։ Մենք կարող ենք սրա դեմն առնել լինելով ավելի կրթված և տեղեկացված։ Եթե ցանկանում են վիրավորել որևե մեկին ավելի ճիշտ կլինի արտահայտել կոնկրետ հատկանիշ և կոնկրետ մարդու անուն, քանի որ այլ բառեր ու ածանցներ օգտագործ

Ծլիկ․․․ի՞նչ նպատակ ունի այն

Լուսանկարը՝ med-practic.com Ծլիկն ունի մի շատ պարզ նպատակ: Նա մարմնի միակ օրգանն է, որը պարզապես ստեղծված է հաճույք ստանալու համար: Ծլիկն իրենից ներկայացնում է նյարդային հանգույց: Ավելի ճիշտ 8,000 նյարդային կծիկներ: Սա նշանակում է, որ ծլիկի նյարդային կծիկների կենտրոնացումն ավելի բարձր է տղամարդու կամ կնոջ մարմնում գտնվող մի ուրիշ օրգանի նյարդերի քանակից, ներառյալ մատների ծայրերը, շուրթերնը ու լեզուն: Ծլիկում գտնվող նյարդերի քանակը երկու անքամ գերազանցում է առնանդամինը: Սա մի դրական փաստ է հեշտոցի մասին, Նատալի Անժեյի `“Կին․ Մի ինտիմ Աշխարագրություն” գրքից:

Առաջին դաշտան. ի՞նչ է պետք իմանալ

Դաշտանը կնոջ սեռական ուղիներից արյունային արտադրությունն է, որը պարբերաբար ի հայտ է գալիս դաշանային ցիկլի վերջում արգանդի լորձաթաղանթի ֆունկցիոնալ շերտի շերտազատման արդյունքում։ Առաջին դաշտանը համընկնում է սեռական երկրորդային նշանների ի հայտ գալուն, որը վկայում է սեռական հասունացման սկսման մասին: Այդ ժամանակ աղջիկներից ու պատանիներից շատերի դեմքին առաջանում են պզուկներ, մաշկը և մազերը ճարպոտում են, ուժեղանում է քրտնարտադրությունը: Այդ երևույթները պայմանավորված են ներզատիչ գեղձերի գործունեությամբ և սեռական հորմոնների բուռն արտադրությամբ: Լինելով սովորական ֆիզիոլոգիական փոփոխություններ` նրանք անցնում են առանց բուժման: Առաջին դաշտանը սովորաբար տեղի է ունենում 11-15 տարեկանում, սակայն երբեմն այն կարող է տեղի ունենալ 9-10, ինչպես նաև 16 տարեկան հասակում: Առաջին դաշտանից մի քանի ամիս առաջ հեշտոցից կարող է նկատվել անգույն կամ սպիտակավուն, հեղուկանման կամ մածուցիկ արտադրություն: Դա կոչվում է ֆիզիոլոգիական սպիտակահոսք և միանգամայն բնական երևույթ է: Առաջին դաշտանը սովորաբար շատ թեթև է լինում և