Skip to main content

Դաժան փորձություններ, որոնց ենթարկվում են կանայք՝ հանուն գեղեցկության

Թերթ.am-ը ներկայացնում է վեց ամենադաժան ու շոկային փորձությունները, որոնց աշխարհի տարբեր անկյուններում և տարբեր դարաշրջաններում ենթարկել են կանայք՝ հանուն գեղեցկության չափանիշներին համապատասխանելու:

Աղբյուրը նկատում է, որ թևավոր խոսք դարձած «նորաձևության զոհ» արտահայտությունը իրականում պատմական հիմքեր ունի:
Դրանց շարքում է այսպես կոչված՝ «մերկ նորաձևությունը» 18-րդ դարի Եվրոպայից: Խոսքը Ամպիրի նորաձևության մասին է, որով տարված կանանց էլ հենց անվանում էին «նորաձևության զոհեր»: Այդ շրջանում, ձգտելով նմանվել ու նմանակել անտիկ գեղեցկուհիներին, ֆրանսուհիները, օրինակ, փողոց էին դուրս գալիս թեթև, շիֆոնից զգեստներով, որոնք հաճախ նաև թրջում էին՝ հատուկ «էֆեկտների» համար: Ամենևին էլ ոչ տաք եղանակային պայմաններում այդ նորաձևությունը թոքաբորբի և թոքախտի պատճառ էր դառնում:


Հին Չինաստանի «Լոտոսե» տոտիկների նորաձևությունը ցույց է տալիս, որ եվրոպացի գեղեցկուհիների չարչարանքները չինուհիների համեմատ ոչինչ էին: Հին Չինաստանում շատ էսթետիկ էին համարվում պստլիկ ոտքերը, որ անվանում էին «լոտոսե». այդպիսիք ստանալու համար կանայք թույլ էին տալիս հաշմել իրնց ոտնաթաթերը: Դրա համար չորս տարեկանից կնոջ ոտքերը մշտապես փաթաթվում էին թանզիֆով, ինչի հետևանքով ոտքի չորս մատները սերտաճում էին ոտնաթաթին, իսկ ոտնաթաթի երկարությունը չէր գերազանցում 7-10 սանտիմետրը: Այս տանջանքին ենթակա էին հատկապես հարուստ ընտանիքների դուստրերը. դա համարվում էր ազնվականության նշան և բարեհաջող ամուսնության երաշխիք: Չնայած անգամ ամուսինները այդ նրբին ոտքերը չէին տեսնում, քանի որ անգամ անկողնում կինը կոշիկներով էր լինում:



Հանուն գեղեկության կրվող տանջանքների թվում է նաև Կայան ցեղի կանանց «կարապի պարանոցը»: Հինգ տարեկանից ցեղի կանանց վզներին մետաղից վեց օղակ է հագցվում, և մինչև ամուսնությունը այդ օղակների թիվն անընդհատ համալրվում է: Երբեմն պարանոցին հագցված օղակների քաշը կարող էր հասնել 9 կգ-ի: Դա ևս հաջող ամուսնության երաշխիք էր: Սակայն դավաճանության դեպքումը ամուսինը իրավունք ուներ հանել կնոջ վզի օղերը, ինչը նրան սպառնում էր մահվամբ:



Ճապոնիայի այնու ցեղի կանայք էլ իրենց ժպիտ-շուրթեր էին «դաջում»՝  դանակով ժպիտատիպ կտրվածքներ անում շուրթերի հատվածում: Վերքերը լցվում էին մոխրով: Այդ կերպ նրանք ցանկանում էին ընտանեկան բարեկեցություն ապահովել և հանգստություն անդրշիրիմյան կյանքում:




Իսկ ապատանիս ցեղի կանայք ամենևին էլ հոգ չին տանում գեղեցկության համար: Ընդհակառակը, նրանք այլանդակում էին իրենք իրենց՝ ականջներում ու քթում լայն «թունելներ» զետեղելով, մարմնին վանող դաջվածքներ անելով: Այդ կերպ նրանք կանխում էին իրենց ամուսնությունը այլ ցեղերի տղամարդկանց հետ: Սա ցույց էր տալիս, որ նրանք պատրաստ են իրենց կյանքը ապրել միայն ցեղակիցների հետ:


Չինաստանում յաո ժողովրդի կանայք հանուն գեղեցկության երկարացնում են իրենց մազերը, որոնք կարող են մինչև երկու մետրի հասնել: Նրանք մազերը կտրում են միայն կյանքում մեկ անգամ՝ 16 տարեկանում: Այս «գեղեցկությունը» նախատեսված էր միայն ամուսնու աչքերի համար: Այն օտար տղամարդիկ, ովքեր կտեսնեին այս չինուհիների երկար մազերը, ստիպված կլինեին երեք տարով ամուսնական կյանքով ապրել նրանց հետ:


Comments

Popular posts from this blog

Հայերեն քֆուրների վերլուծություն. Ինչպե՞ս են օգտագործվում կնատյացության կոնտեքստում

Մի քանի օրինակներ, որոնցով հասարակությունը ողջունում է կանանց նկատմամբ ատելությունը. Ինչպե՞ս պայքարել դրա դեմ Հասարակությունը կանանց չի սիրում և հետևաբար նաև նրանց հեշտոցները։ Շատ վաղ տարիքից մեզ սովորեցնում են, որ հեշտոցները կամ կանանց սեռական օրգանները չգիտես ինչու վատն են և կեղտոտ/խուժան են։ Ինչպես նաև բնականաբար տղամարդկանցը։ Այս գաղափարները սոցիալականացման համար գալիս են համընդհանուր օգտագործվող լեզվամտածողությունից , սեռական բնույթի կարծրատիպերից , սոցիալական նորմերից և օգտագործվող տերմիններից։ Սակայն փաստն այն է , որ հեշտոցները մշակութային ատելության թիրախն են և գլխավոր ատելության օբյեկտը համեմատած տղամարդկանց օրգանների և սեռի հետ, քանի որ տղամարդկանց սեռական օրգանը դիտվում է որպես հարձակվող ավելի շուտ, քան պասիվ և նվաստացուցիչ՝ ինչպես հեշտոցը։ Մենք կարող ենք սրա դեմն առնել լինելով ավելի կրթված և տեղեկացված։ Եթե ցանկանում են վիրավորել որևե մեկին ավելի ճիշտ կլինի արտահայտել կոնկրետ հատկանիշ և կոնկրետ մարդու անուն, քանի որ այլ բառեր ու ածանցներ օգտագործ

Ծլիկ․․․ի՞նչ նպատակ ունի այն

Լուսանկարը՝ med-practic.com Ծլիկն ունի մի շատ պարզ նպատակ: Նա մարմնի միակ օրգանն է, որը պարզապես ստեղծված է հաճույք ստանալու համար: Ծլիկն իրենից ներկայացնում է նյարդային հանգույց: Ավելի ճիշտ 8,000 նյարդային կծիկներ: Սա նշանակում է, որ ծլիկի նյարդային կծիկների կենտրոնացումն ավելի բարձր է տղամարդու կամ կնոջ մարմնում գտնվող մի ուրիշ օրգանի նյարդերի քանակից, ներառյալ մատների ծայրերը, շուրթերնը ու լեզուն: Ծլիկում գտնվող նյարդերի քանակը երկու անքամ գերազանցում է առնանդամինը: Սա մի դրական փաստ է հեշտոցի մասին, Նատալի Անժեյի `“Կին․ Մի ինտիմ Աշխարագրություն” գրքից:

Առաջին դաշտան. ի՞նչ է պետք իմանալ

Դաշտանը կնոջ սեռական ուղիներից արյունային արտադրությունն է, որը պարբերաբար ի հայտ է գալիս դաշանային ցիկլի վերջում արգանդի լորձաթաղանթի ֆունկցիոնալ շերտի շերտազատման արդյունքում։ Առաջին դաշտանը համընկնում է սեռական երկրորդային նշանների ի հայտ գալուն, որը վկայում է սեռական հասունացման սկսման մասին: Այդ ժամանակ աղջիկներից ու պատանիներից շատերի դեմքին առաջանում են պզուկներ, մաշկը և մազերը ճարպոտում են, ուժեղանում է քրտնարտադրությունը: Այդ երևույթները պայմանավորված են ներզատիչ գեղձերի գործունեությամբ և սեռական հորմոնների բուռն արտադրությամբ: Լինելով սովորական ֆիզիոլոգիական փոփոխություններ` նրանք անցնում են առանց բուժման: Առաջին դաշտանը սովորաբար տեղի է ունենում 11-15 տարեկանում, սակայն երբեմն այն կարող է տեղի ունենալ 9-10, ինչպես նաև 16 տարեկան հասակում: Առաջին դաշտանից մի քանի ամիս առաջ հեշտոցից կարող է նկատվել անգույն կամ սպիտակավուն, հեղուկանման կամ մածուցիկ արտադրություն: Դա կոչվում է ֆիզիոլոգիական սպիտակահոսք և միանգամայն բնական երևույթ է: Առաջին դաշտանը սովորաբար շատ թեթև է լինում և