Skip to main content

Ֆիլիպինցի 92-ամյա կինը դաջվածքներ է անում․ տեսանյութ

Տեսանյութում ֆիլիպինցի մի տարեց կին պատմում է իր արհեստի և կյանքի մասին։ 


Անունս Վանգ Օդ է։ 92  տարեկան եմ։ Ես Բուսկալանից եմ, Ֆիլիպիններում գտնվող Կալինգա նահանգից։ Ես դաջվածքներ եմ անում քանի որ աղքատ եմ։ 



Պատերազմի ժամանակ և Ճապոնական օկուպացիայի ընթացքում մենք սարսափում էինք ոչ միայն ճապոնացի, այլև ֆիլիպինցի զինվորներից, ովքեր բռնաննում էին ուտելիք վերցնելով մեզնից և փոխարենը ոչինչ չէին տալիս։ 

Այդ իսկ պատճառով մենք նրանց դեմ պայքարելու համար խումբ ստեղծեցինք։ 

Իմ զուգընկերը մահացավ պատերազմում։ 

Բոլոր նրանք, ովքեր ցանկանում են դաջվածք ստանալ կարող են հյուրընկալել իմ տանը։ 

Ես անչափ շնորհակալ եմ բոլոր նրանցից ովքեր աշխարհի տարբեր երկրներից գալիս են դաջվածք ստանալու, քանի որ նրանք իմ կյանքն իմաստավորում են։ 

Իմ առաջին դաջվածքը մի սանդուղք և մի վիշապանման օձ էր։ 

Դրանք ոչ մի իմաստ չունեն։ Պարզապես նախշեր են։ 
Ծողներն իրենց դուստրերին դաջվածքներ էին աննում, քանի որ դա նրանք գեղեցկացնում էր։ 

Ընկերներիցս շատերը դաջվածքներ ունեն և ես մտածեցի ինքս էլ դաջվածքններ ունենամ, որպեսզի նրանց պես լինեմ։ 

Նախկինում մենք դաջվածնքերը գումարի դիմաց չէինք անում, սակայն ժամանակները փոխվել են։ 


Մենք այժմ փողի կարիք ունենք, իսկ առաջ փոխանակման մշակույթ էր։ 

Դաջվածքներ անելու դիմաց ստացված գումարների շորհիվ ես կարող են խոզեր և հավեր գնել։

 Օրերից մի օր, մի լրագրող ինձ օգնեց հասկանալ, որ երբ ես մեռնեմ այլևս ոչ ոք չի լինի ով կկարողանա դաջվածնքեր անել։ 

Դա է պատճառը, որ ես ցանկանում եմ քրոջս թոռնուհուն սովորեցնել իմ արհեսը։ 


Կան դաջվածքների այնպիսի ձևավորումներ , որոնք միայն զինվորների համար են, ինչպես օրինակ՝ արծիվը, որը ես չեմ կարող դաջել այլ անձանց վրա։ 

Իսկ զինվորներն էլ իրենց հերթին չեն կարող որոշել թե որտեղ է տեղակայվելու դաջվածքը․ դա դաջվածք անողի որոշումն է։ 

Մեկ տարի առաջ քրոջս թոռը պատրաստեց այս նշանը և ամրացրեց մուտքի մոտ։ 

Ինձ համար կյանքի իմաստը ապրել շարունակելն է։ Ես ուզում եմ 100 տարուց ավել ապրել և շարունակել դաջվածքներ անել։ 

Ֆիլմը պատրաստվել է Looking for Stories կազմակերպության կողմից։ Բոլոր հեղինակային իրավունքները պատկանում են Looking for Stories-ին։ Ֆիլմը պատրաստվել է 2013-ին։ Թարգմանված է ArmFem կայքի համար 2015-ին։  






Comments

Popular posts from this blog

Հայերեն քֆուրների վերլուծություն. Ինչպե՞ս են օգտագործվում կնատյացության կոնտեքստում

Մի քանի օրինակներ, որոնցով հասարակությունը ողջունում է կանանց նկատմամբ ատելությունը. Ինչպե՞ս պայքարել դրա դեմ Հասարակությունը կանանց չի սիրում և հետևաբար նաև նրանց հեշտոցները։ Շատ վաղ տարիքից մեզ սովորեցնում են, որ հեշտոցները կամ կանանց սեռական օրգանները չգիտես ինչու վատն են և կեղտոտ/խուժան են։ Ինչպես նաև բնականաբար տղամարդկանցը։ Այս գաղափարները սոցիալականացման համար գալիս են համընդհանուր օգտագործվող լեզվամտածողությունից , սեռական բնույթի կարծրատիպերից , սոցիալական նորմերից և օգտագործվող տերմիններից։ Սակայն փաստն այն է , որ հեշտոցները մշակութային ատելության թիրախն են և գլխավոր ատելության օբյեկտը համեմատած տղամարդկանց օրգանների և սեռի հետ, քանի որ տղամարդկանց սեռական օրգանը դիտվում է որպես հարձակվող ավելի շուտ, քան պասիվ և նվաստացուցիչ՝ ինչպես հեշտոցը։ Մենք կարող ենք սրա դեմն առնել լինելով ավելի կրթված և տեղեկացված։ Եթե ցանկանում են վիրավորել որևե մեկին ավելի ճիշտ կլինի արտահայտել կոնկրետ հատկանիշ և կոնկրետ մարդու անուն, քանի որ այլ բառեր ու ածանցներ օգտագործ...

Ծլիկ․․․ի՞նչ նպատակ ունի այն

Լուսանկարը՝ med-practic.com Ծլիկն ունի մի շատ պարզ նպատակ: Նա մարմնի միակ օրգանն է, որը պարզապես ստեղծված է հաճույք ստանալու համար: Ծլիկն իրենից ներկայացնում է նյարդային հանգույց: Ավելի ճիշտ 8,000 նյարդային կծիկներ: Սա նշանակում է, որ ծլիկի նյարդային կծիկների կենտրոնացումն ավելի բարձր է տղամարդու կամ կնոջ մարմնում գտնվող մի ուրիշ օրգանի նյարդերի քանակից, ներառյալ մատների ծայրերը, շուրթերնը ու լեզուն: Ծլիկում գտնվող նյարդերի քանակը երկու անքամ գերազանցում է առնանդամինը: Սա մի դրական փաստ է հեշտոցի մասին, Նատալի Անժեյի `“Կին․ Մի ինտիմ Աշխարագրություն” գրքից:

Shushanik Kurghinyan.Շուշանիկ Կուրղինյան

Ինչպես ասում են դեռ շատ "հաց ու պանիր" պտի ուտեն ամերիկայի կամ համաշխարհային ֆեմինիզմի ներկայացուցիչները, որ հասնեն մեր հայուհիներին: Ես կասեի ոչ ժամանակակից այլ 1900- ական թվականներից դեռ հայուհիները այնպիսի մտքեր էին արտահայտում և վաղ ֆեմինիզմի նշաններ ցույց տալիս, որ ոչ մի ամերիկուհի անգամ պատկերացնել չէր կարող, բայց համապատասխան պատմական իրադարձությունները խոչընդոտեցին մերոնց դառնալու համաշխարհային շարժման ակտիվիստներ: Հայ կինը ճնշվեց, քշվեց, սպանվեց, ու հայրիշխան հասարակության ու տղամարդապաշտ կանանց կողմից հալածվեց: Այսօրվա դրությամբ էլ կանայք խրված են հետխորհրդային կրիզիսի մեջ և չեն կարողանում դուրս գալ, փորձ էլ չեն անում դուրս գալու, որը ամենացավալին է:  Կուրղինյան (Փոպոլճյան) Շուշանիկ Հարությունի  (1876-1927) ծնվել է  Ալեքսանդրապոլ (այժմ՝ Գյումրի )  քաղաքում: Հայ բանաստեղծուհի էր։ Սովորել է ծննդավայրի Արղության օրիորդաց դպրոցում, ռուսական պրոգիմնազիայում։ 1893–ին մտել է հնչակյան կուսակցության շարքերը, մի քանի աղջիկների հետ կազմել առա...