Բայց ընդհանրապես ինչո՞ւ են կանայք օգտագործում իրենց բնատուր գեղեցկությունից դուրս այլ պարագաներ՝
դա սիգնալ է այն մասին, որ ուզում ես ինքնահաստատվել, լինել սիրված կամ որ քեզ նայեն և ասեն "Ի՜նչ սիրուն ես"։ Դրա մեջ ոչ մի վատ բան չկա, քանի որ բոլորս էլ ուզում ենք լինել սիրված և ընդունված հասարակության կողմից, բայց դա արդեն դառնում է շատ վատ բան երբ դու նայում ես հայելու մեջ և չես հավանում քո արտացոլանքը։
Իսկ ինչպե՞ս անել, որ կանայք համ լավ զգան համ սիրված և ընդունված լինեն ուրիշ կանանց և հասարակության կողմից։
Երբեք մի օգտագործեք շպարը որպեսզի տպավություն գործեք տղամարդու վրա կամ հաճոյանաք նրա աչքին, որովհետև դուք ավելին եք քան միայն գեղեցիկ պատկեր, դուք անձ եք և ունեք ձեր ինտելեկտը, բնավորությունը, ցանկությունները և այլն։ Մի թույլ տվեք որ ձեզ բացառապես նայեն այնպես, որ դուք պարզապես դատարկ գեղեկություն եք և վերջ։
Շպարը դարձել է այնպիսի մի բան, որ տղամարդիկ սխալմամբ ընկալում են բոլոր կանանց շպարով և երբ տեսնում են նրանց առանց դրա զարմանում են կամ զզվանք ապրում (իհարկե ոչ բոլորը, հնարավոր է նաև չեն արտահայտվում)։ Նմանատիպ կարծրատիպ է նաև այն, որ բոլոր կանայք չունեն մազեր իրենց թևերի տակ կամ ոտքերին, սակայն բոլորս էլ գիտենք որ դա այդպես չէ, հարց է առաջանում այդ երբվանից դարձավ պարտադիր բան՝ թրաշել բոլոր մազերը ի դեպ բացառապես կանանց վրա պարտադրված պայման, որ գեղեցկության չափանիշ է դիտարկվում։ Նման կերպ նաև ընդունվում են շպարով կանայք։
Մենք պետք է թույլ տանք հասարակության բոլոր անդամներին օգտվելու շպարվելու և զարդարվելու իրենց ցանկությունից, ես կասեի նույնիսկ թե՚ տղամարդկանց և թե՚ կանանց, բայց երբ ինչ որ մի բան դառնում է պարտադիր, ապա դա արդեն նշանակում է, որ դու ընտրության իրավունք չունես կապված քո մարմնի հետ։ Եթե ես հիմա ուզենամ Երևանյան փողոցներով ման գալ չթրաշված ոտքերով և շրջազգեստով ապա ես կնայվեմ որպես ոչ նորմալ կամ տգեղ, կամ որը ամենաանհասկանալին է թե ինչու՝ կեղտոտ։ Բայց չէ որ դա իմ մարմինն է և բնությունը մի բան կա, որ այդպես է ինձ ստեղծել, բացի այդ ես անում այն ինչ ինձ է հարմար այլ ոչ թե ուրիշներին՝ քանի որ այս մարմնում ապրում եմ ես այլ ոչ թե ուրիշները և ոչ ոք իրավունք չունի ասելու թե ես ինչ պետք է անեմ իմ մարմնի հետ։
Դուք չպետք է ձեզ վատ զգաք կամ պակաս կին զգաք եթե չեք կրում շպար կամ զարդեր և այլն։ Դա ձեր ընտրությունն է, եթե դուք հավես ունեք ՝ խնդրեմ, բայց դա պարտադիր չէ։ Դուք ծաղրածու չեք, որ ձեզ ասեն ինչ անել և հետո ծիծաղեն կամ նվաստացնեն ձեզ ինչ է դուք շպար չեք կրում։ Այդ երբվանից և ինչ հիմքի վրա շպարը դարձավ կանացիության և գեղեցկության սին չափանիշ կամ հոմանիշ։
Այնպես որ դուք ազատ եք ընտրություն կատարելու։ Մ՛ի լսեք ոչ ոքի, դուք գեղեցիկ եք ծնվել և այնպիսին եք ինչպիսին որ կաք, մազոտ, ոչ մազոտ, սպիտակ կամ մուգ մաշկով, երկար կամ կարճ մազերով, դուք գեղեցիկ եք միշտ հիշեք դա ու դուք ապրում եք ոչ թե սրան նրան հաճոյանալու համար այլ ձեր համար առաջին հերթին և նրա համար որ վայելեք կյանքը առանց անիմաստ բաների վրա ժամանակ վատնելու։
Comments
Post a Comment